Na današnji dan 1992. godine, meštani Sjeverina krenuli su svakodnevnim poslom u Priboj, autobusom užičkog preduzeća “Raketa”, koji je saobraćao na redovnoj liniji između mesta Rudo (BiH) i Priboja (Srbija).
U mestu Mioče (BiH), pripadnici jedinice “Osvetnici”, koja je delovala u okviru snaga Vojske Republike Srpske (VRS), zaustavili su autobus, te su ih nakon legitimisanja, vojnim kamionom odvezli u pravcu Višegrada, gde su ih brutalno pretukli i potom ubili.
Žrtve tog zločina su Alija Mandal, Derviš Softić, Esad Džihić, Hajrudin Sajtarević, Idriz Gibović, Medo Hodžić, Medredin Hodžić, Mehmed Šebo, Mevlida Koldžić, Mithad Softić, Mujo Alihodžić, Mustafa Bajramović, Ramahudin Ćatović, Ramiz Begović, Sead Pecikoza, Zafer Hadžić
Veče uoči tog događaja, ispred svoje porodične kuće otet je Sabahudin Ćatović.
Tokom prethodne 32 godine pronađeni su posmrtni ostaci samo jedne žrtve, Medredina Hodžića, dok se ostali i dalje vode kao nestala lica.
Iz Bošnjačkog nacionalnog vijeća su poručili da će sve kapacitete staviti na raspolaganja porodicama žrtava kako bi ostvarile svoja prava, zatraživši od državnih organa da otkriju i identifikuju posmrtne ostatke ubijenih.
“Napominjemo da porodicama čiji su najmiliji žrtve zločina u Sjeverinu još uvek nije priznat status civilnih žrtava rata, čime im država Srbija svesno, preko 30 godina uskraćuje neophodnu podršku, psihosocijalnu zaštitu i zvanično priznanje i odgovornost za ovaj zločin”, poručili su iz Vijeća.
Iz SDA Sandžaka su saopštili da su Bošnjaci bili “žrtve organizovanog državnog terora”, te da mnogi zločini nad njima nisu rasvetljeni, a nalogodavci otkriveni i kažnjeni.
“Tolerantan odnos države prema počiniocima zločina nije dao nikakve pozitivne rezultate u pogledu vladavine prava i jednakosti pred zakonom, rezultat toga je da i 32 godine nakon ovog zločina Bošnjaci još uvek nemaju poverenje u državne institucije”, saopštili su iz SDA Sandžaka.
Iz te partije traže da se donese Zakon o lustraciji, te da se iz bezbednosnih organa “odstrane svi odgovorni za zločine nad Bošnjacima”.
Grupa nevladinih organizacija je saopštila da ni nakon 32 godine porodicama žrtava još nije priznat status porodica civilnih žrtava rata.
Fond za humanitarno pravo, Žene u crnom, Sandžački odbor za zaštitu ljudskih prava i sloboda i Inicijativa mladih za ljudska prava su saopštili da taj status nije priznat jer Zakon o pravima boraca, vojnih invalida, civilnih invalida rata i članova njihovih porodica onemogućava sticanje tog statusa žrtvama koje su tokom ratova u Jugoslaviji nastradale ili povređene van teritorije Srbije.
“Tužba porodica protiv Srbije zbog nesprečavanja zločina i obaveze da zaštiti građane pograničnog područja u vreme oružanog sukoba u BiH odbijena je s obrazloženjem da ne postoji veza države Srbije i zločina koji je počinjen. Evropski sud za ljudska prava odbio je da razmatra predstavku članova porodica s obrazloženjem da se zločin dogodio pre nego što je Srbija ratifikovala Evropsku konvenciju o zaštiti ljudskih prava i osnovnih sloboda”, stoji u saopštenju.
Navedeno je da je spomen-obeležje posvećeno žrtvama zločina u Sjeverinu podignuto na privatnom posedu porodice ubijenog Ramiza Begovića i da nema državnog obeležavanja te godišnjice, “već sećanje ostaje na lokalnom nivou”.
Mešihat Islamske zajednice Sandžaka saopštio je da se zločin u Sjeverinu ne sme zaboraviti kako bi se buduća pokolenja zaštitila od ponavljanja istih zločina.
Za zločin u Sjeverinu Okružni sud u Beogradu je u julu 2005. godine osudio komandanta jedinice „Osvetnici” Milana Lukića i pripadnike te jedinice Olivera Krsmanovića i Dragutina Dragićevića na po 20 godina zatvora, a Đorđa Ševića na 15 godina zatvora.
